Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ - THE AGE OF STUPID

Οι ηλίθιοι είμαστε εκατομμύρια, χιλιάδες εκατομμύρια. Είμαστε άξιοι και ανάξιοι. Έχουμε πλήρη άγνοια και πλήρη επίγνωση. Το πείσμα των σκεπτικιστών του κλίματος δεν πέφτει από τον ουρανό· οφείλεται στο ότι κατανοούν το γεγονός ότι ο σοβαρός αγώνας ενάντια στην υπερθέρμανση απαιτεί μια ριζική αλλαγή πολιτικής, με περισσότερη ρύθμιση, περισσότερα κοινά αγαθά. Με αξίες διαφορετικές από εκείνες του ανταγωνισμού, της συσσώρευσης και της φιλοσοφίας «ο καθείς για τον εαυτό του».

Όπως είδαμε στο βιβλίο της Νaomi Klein, «Αυτό Τ’ Αλλάζει Όλα: Καπιταλισμός εναντίον κλίματος» («This Changes Everything: Capitalism vs. the Climate»),, η Κλάιν επισημαίνει ότι δεν μπορούμε να αποτρέψουμε την οικολογική καταστροφή την οποία αντιμετωπίζουμε χωρίς να ελευθερωθούμε από τα γκέμια αυτής της παρωχημένης ιδεολογίας που ακούει στο όνομα νεοφιλελευθερισμός και προωθεί ένα σύστημα υψηλής κατανάλωσης και αδηφαγίας καυσίμων.



Το να αλλάξουν οι οικονομικές νόρμες και οι ηθικές αντιλήψεις είναι κάτι ακόμα πιο δύσκολο από την τεχνολογική μάχη για την προσαρμογή στις αδυσώπητες κλιματικές αλλαγές που έρχονται. Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά:

Είναι πιο εύκολο να δεχτούν να αλλάξουν το κλίμα της γης με χαοτικό και καταστροφικό τρόπο, παρά να δεχτούν την προοπτική αλλαγής της θεμελιώδους λογικής του καπιταλισμού, που βασίζεται στην ανάπτυξη και στο κυνήγι του κέρδους.

The Age Of Stupid - Η Εποχή των Ηλιθίων

«Η Εποχή» μηχανεύεται ένα, πολύ πιθανό, κοντινό μελλοντολογικό σενάριο για να κρούσει ύστατο κώδωνα κινδύνου. Ο λόγος για το The Age Of Stupid - Η Εποχή των Ηλιθίων· ένα ντοκιμαντέρ, της Βρετανίδας σκηνοθέτη Franny Armstrong, για την κλιματική αλλαγή. Το έτος 2055, έχει επέλθει το τέλος του ανθρώπινου είδους, και ο μοναδικός επιζών είναι ένας αρχειοφύλακας που ψάχνει να βρει απάντηση μέσα στα πλάνα αρχείου που έχει στα χέρια του, στο ερώτημα:

Γιατί οι άνθρωποι δεν εμπόδισαν τις κλιματικές αλλαγές όταν είχαν την ευκαιρία;

Ένα σοκαριστικό κινηματογραφικό «καμπανάκι» για το τι θα επακολουθήσει αν δεν κάνουμε άμεσα κάτι για τον πλανήτη.

Η ιστορία όμως είπαμε, διαδραματίζεται στο μέλλον (το 2055). Ένας αρχειοφύλακας παρακολουθεί τηλεοπτικά αποσπάσματα από το 2007, προσπαθώντας να καταλάβει γιατί η ανθρωπότητα απέτυχε να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή.

Ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ που ξεχωρίζει από τα άλλα του ίδιου είδους που έχουμε δει.

Σκηνοθεσία: Franny Armstrong
Σενάριο: Franny Armstrong
Πρωταγωνιστούν: Pete Postlethwaite, Jeh Wadia, Alvin DuVernay

Γιατί δεν σώναμε τους εαυτούς μας όταν είχαμε την ευκαιρία;

Το The Age of Stupid (Η Εποχή των Ηλιθίων) είναι ένα υβρίδιο ντοκιμαντέρ και δραματικής ταινίας της σκηνοθέτιδος Franny Armstrong (Φράννυ Άρμστρονγκ) που έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο.

Η φράση αυτή προέρχεται από τα λόγια του Άλβιν Ντιβερνέ, ενός εκ των ηρώων της ταινίας, που είπε:

Είμαι της άποψης ότι βάσει της διαχείρισης ή κακοδιαχείρισης των φυσικών πόρων τα τελευταία 100 χρόνια, θα έπρεπε να μετονομάσουμε τον αιώνα ως την Εποχή της Άγνοιας, την Εποχή των Ηλιθίων.

Στην ταινία ο βραβευμένος ηθοποιός Πήτ Ποσλγουείτ υποδύεται έναν ηλικιωμένο άντρα που ζει στον κατεστραμμένο από την κλιματική αλλαγή πλανήτη του 2055. Είναι ο διαχειριστής του «Παγκόσμιου Αρχείου», μιας αποθηκευτικής εγκατάστασης, μίας τεράστιας φουτουριστικής «Κιβωτού του Νώε» στην Αρκτική θάλασσα (στην πλέον χωρίς πάγους το 2055). Εκεί φυλάσσονται ανά ζεύγη βαλσαμωμένα όλα τα είδη ζωής του πλανήτη, καθώς και τα σπουδαιότερα ανθρώπινα επιτεύγματα με την ελπίδα ότι ο πλανήτης θα γίνει κάποτε και πάλι κατοικήσιμος.

Ο πρωταγωνιστής κάνει μια αναδρομή στα αίτια που οδήγησαν την ανθρωπότητα στην καταστροφή. Αναρωτιέται γιατί δεν αποφύγαμε το μοιραίο· και, στην αναζήτησή του, μελετάει οπτικό υλικό βίντεο με τις ιστορίες έξι χαρακτηριστικών ατόμων της εποχής, από το 1950 έως το 2008, πριν την καταστροφή. Μέσα από την προβολή αυτού του οπτικού υλικού από την δική μας εποχή, η ταινία επικεντρώνεται κυρίως σε έξι πραγματικές ιστορίες που αναδεικνύουν τα διλήμματα της εποχής μας, αλλά και τους κινδύνους που εγκυμονούν αν αγνοήσουμε τις υποδείξεις της επιστήμης και συνεχίσουμε στον δρόμο της μη-βιώσιμης ανάπτυξη.

Αυτό που κάνει την ταινία ακόμη πιο ξεχωριστή είναι ο τρόπος που επέλεξε η σκηνοθέτης για την παραγωγή και διανομή της. Είναι πράγματι επαναστατικό ότι ο προϋπολογισμός των 490 χιλιάδων ευρώ συγκεντρώθηκε από τις εισφορές ενός πλήθους συνολικά 228 επενδυτών, που αγόρασαν μετοχές της ταινίας που ξεκινούσαν από 500 ευρώ. Αυτό έδωσε την δυνατότητα στην σκηνοθέτη να νοιώθει πραγματικά ανεξάρτητη στην έκφρασή της, έχοντας όμως στην διάθεσή της ένα έτοιμο δίκτυο εθελοντών που βοήθησαν σε κάθε φάση της παραγωγής. Η πρωτοφανής αυτή οργάνωση έγινε το θέμα σε αρκετά άρθρα εφημερίδων και βοήθησε και στην διαφήμιση της ταινίας.

Για την βραδιά της πρεμιέρας, η ομάδα παραγωγής μελέτησε κάθε πλευρά της έτσι ώστε να είναι η πρώτη πραγματικά οικολογική πρεμιέρα. Ακόμη και τα οχήματα, που μετέφεραν τους συντελεστές, κινήθηκαν με βιοκαύσιμα από ανακυκλωμένο λάδι τηγανίσματος από φαστ-φουντ του Λονδίνου, η μαρκίζα του θεάτρου έπαιρνε ρεύμα από φωτοβολταϊκά πάνελ και το θέατρο θα θερμαινόταν με 5000 εφημερίδες που μαζεύτηκαν από το μετρό. Το ενεργειακό αποτύπωμα της ταινίας υπολογίστηκε πως είναι 94,270 Kg Co2, δηλαδή ίσο με τις ετήσιες εκπομπές για 8 Ευρωπαίους πολίτες.

Η ταινία παρουσιάστηκε και στο Ευρωκοινοβούλιο σε μια προσπάθεια να επηρεάσει αυτούς που θα πάρουν τις σημαντικότερες αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης. Υπήρξε ακόμα μέρος της καμπάνιας της WWF και της Greenpeace που κατέληξε στην Σύνοδο της Κοπενχάγης τον Δεκέμβριο του 2009.

>>> ΔΕΙΤΕ The Age Of Stupid ΟΛΟΚΛΗΡΟ