Πριν ξεκινήσω αυτό το άρθρο, θέλω να διευκρινίσω πως το ότι επιλέγω να εξετάσω την έννοια του υπερπληθυσμού δε σημαίνει ότι αμφισβητώ επίσης την ανάγκη να μπει ένα τέλος στην ανέχεια, την υπερκατανάλωση και την περιβαλλοντική καταστροφή. Ο υπερπληθυσμός μπορεί να είναι μία αντίληψη, αλλά η φτώχεια και οι μη βιώσιμες πρακτικές είναι μία πραγματικότητα και η ζωή μου προσανατολίζεται στην αύξηση της συνειδητοποίησης σχετικά με εναλλακτικούς τρόπους να λειτουργούμε ως κοινωνία.
Εν τούτοις, πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αμφισβητούμε τα πάντα: ακόμα και ισχυρισμούς στενά συνδεδεμένους με το κίνημα των ακτιβιστών και των περιβαλλοντολόγων. Γιατί; Επειδή εξετάζοντας θεωρίες όπως ο υπερπληθυσμός, ανακάλυψα ένα πλέον υποσχόμενο μέλλον πέραν του ατέλειωτου αγώνα του να προσπαθούμε απλώς να ελέγξουμε τη ζημιά που προκαλούμε στον πλανήτη κι μεταξύ μας μην αναφέροντας την αιτία.
Το να αμφισβητούμε τακτικές εκφοβισμού, ακόμη κι αν μοιάζουν προσανατολισμένες σε ευγενείς σκοπούς, δε σημαίνει απαραίτητα ότι αρνούμαστε να υποστηρίξουμε τους σκοπούς αυτούς καθεαυτούς. Μπορεί όμως να μας σώσει από την ενασχόληση με ζητήματα που αποσπούν την προσοχή μας από τα πραγματικά προβλήματα κι από τα σχετικά βήματα που μπορούμε να κάνουμε για να δημιουργήσουμε ουσιαστική και μακροχρόνια αλλαγή.
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΥ: ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ
Η έννοια του υπερπληθυσμού προήλθε από την Αγγλία του 1798, όταν ο αιδεσιμότατος Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους είδε ότι η παραγωγή τροφίμων αυξανόταν βαθμιαία ενώ οι ρυθμοί αναπαραγωγής των ανθρώπων ήταν ραγδαίοι. Βάσει των μετρήσεών του, προέβλεψε ότι ο κόσμος θα έμενε χωρίς φαγητό περί το 1980. Ο Μάλθους κατηγορούσε τα μειωμένα ποσοστά θνησιμότητας κι ενθάρρυνε τη μείωση του πληθυσμού.
Στην έκθεσή του σχετικά με την Αρχή του Πληθυσμού, ο Μάλθους ζητούσε αυξημένη θνησιμότητα μεταξύ των φτωχών:
Όχι μόνο αυτό, αλλά πίστευε ότι για συγκεκριμένες ασθένειες δεν έπρεπε να επιδιώκεται θεραπεία χάριν του ελέγχου του πληθυσμού.
“Πάνω απ’ όλα όμως, πρέπει να αποδοκιμάσουμε συγκεκριμένες θεραπείες για ασθένειες που μαστίζουν: κι εκείνους τους καλοκάγαθοι αλλά πολύ εσφαλμένους ανθρώπους που νόμισαν ότι προσφέρουν υπηρεσία στην ανθρωπότητα προβάλλοντας συστήματα για την ολική εξάλειψη ορισμένων διαταραχών.” (βιβλίο 4, κεφ. 5) – Διαβάστε το διαδικτυακά.
Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, η ώθηση για τη μείωση του πληθυσμού καθορίστηκε από εκείνους που την υποστήριζαν ως ένα αναγκαίο κακό για να σωθεί η ανθρωπότητα και ο πλανήτης.
Το 1968, ο Πωλ Έρλιχ του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ υιοθέτησε και προπαγάνδισε τη θεωρία υπερπληθυσμού του Μάλθους. Υποστήριζε ότι η υπερβολική ανθρώπινη αναπαραγωγή έχει κατακλύσει τον πλανήτη και προέβλεψε ότι ο κόσμος θα υποβάλλονταν σε μαζικούς λιμούς, οι οποίοι θα σκότωναν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων ως το τέλος της δεκαετίας του ’70.
Στο έργο του Η Βόμβα του Πληθυσμού το 1968, ο Έρλιχ δήλωσε:
“Η μάχη να θρέψουμε όλη την ανθρωπότητα έληξε. Τη δεκαετία του 1970 ο κόσμος θα υποστεί λιμούς-εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων θα πεθάνουν από την πείνα παρά την τωρινή εφαρμογή προγραμμάτων αντιμετώπισης.”
Λόγω του φόβου που ενεργοποίησε μία τόσο ανησυχητική δήλωση, μεγάλα ποσά χρημάτων δωρίστηκαν στο πρόγραμμα Χρηματοδότησης του Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο ιδρύθηκε τη χρονιά που ακολούθησε την έκδοση του βιβλίου του Έλριχ “Η Βόμβα του Πληθυσμού”. Αυτό το ταμείο ευημερεί από μια κρίση η οποία -παρότι “επικείμενη”- εξακολουθεί να επαναπρογραμματίζεται διαρκώς τα τελευταία 200 χρόνια.
Πόσο “επικείμενη” ακριβώς είναι αυτή η κρίση; Υπάρχει όντως τόσο λίγος χώρος, τόσο λίγοι πόροι και τόσο πολλοί άνθρωποι; Ποια είναι τα γεγονότα και ποιοι οι μύθοι;
ΌΧΙ ΑΡΚΕΤΟΣ ΧΩΡΟΣ;
1. ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΕΞΑΣ
Πολλοί πιστεύουν ότι ο υπερπληθυσμός είναι ζήτημα έλλειψης χώρου. Δεν είναι.
Σήμερα, υπάρχουν περίπου 7.268.730.000 άνθρωποι στη γη. Η έκταση του Τέξας είναι 268.820 τετραγωνικά μίλια (696.240.603.820,52 τ.μ.). Αν το διαιρέσουμε με τον πληθυσμό της γης, μας δίνει 95,78 τ.μ. για τον καθένα. Αυτό είναι αρκετός χώρος για καθένα στη γη να ζήσει σε ένα αρχοντικό κι όλοι μαζί να καταλαμβάνουν ηπειρωτική έκταση αντίστοιχη του Τέξας. Χωρίς καν να συνυπολογίζουμε τη μέση τετραμελή οικογένεια που πιθανότατα θα μοιραζόταν ένα σπίτι!
Δεν υποστηρίζεται εδώ ότι το να δημιουργήσουμε μια τόσο ογκώδη υποδιαίρεση θα ήταν ένα έξυπνο, βιώσιμο ή πρακτικό πράγμα. Το να στοιβάξουμε έτσι έναν πληθυσμό που εξακολουθεί να υπερκαταναλώνει, φθείρει και μολύνει το περιβάλλον έτσι όπως εμείς κάνουμε τώρα, θα ήταν συνταγή καταστροφής. Όλο αυτό απλώς δίνει μια ιδέα του πώς ο χώρος αυτός καθεαυτός δεν παρουσιάζει έλλειψη. Παρατήρησε πόσο μικρό είναι το Τέξας σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο!
ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί στον πλανήτη θα μπορούσαν να έχουν 20.234,28τ.μ γης (όπως υπολογίστηκε βάσει αριθμών από τη “CIA” στο Βιβλίο Γεγονότων του Κόσμου)
Αν θέλαμε να στριμωχτούμε όλοι κολλητά, όλοι στον κόσμο θα μπορούσαν να σταθούν ώμο με ώμο στο νησί της Ζανζιβάρης.
Το πλαγκτόν έχει 3 φορές μεγαλύτερη βιομάζα απ’ όση έχουν τα 7 δισεκατομμύρια ανθρώπων μαζί.
2. ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΠΛΗΘΕΙΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΧΙ
Πώς μπορεί αυτό να αποδειχτεί; Εύκολο: συνθήκες προφανούς υπερπληθυσμού υπάρχουν μόνο στις πόλεις, όχι στις αγροτικές περιοχές.
Ο αστικός πληθυσμός είναι σε άνοδο.
Από το 2008, περισσότερο από το μισό ποσοστό ανθρωπότητας αστικοποιήθηκε. Ο λόγος είναι ότι υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για χρήματα στην πόλη από ότι στην εξοχή. Μια πόλη έχει συνωστισμό επειδή οι άνθρωποι έρχονται από μίλια και μίλια μακριά για να μετακομίσουν εκεί, όχι λόγω αλόγιστης αναπαραγωγής και υπερπληθυσμού.
ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Έρευνες δείχνουν ότι τα ποσοστά γεννήσεων είναι χαμηλότερα στις αστικές απ’ ότι στις αγροτικές περιοχές.(πηγή)
Η αύξηση του πληθυσμού επιβραδύνεται και προβλέπεται να μειωθεί στα μισά αυτού του αιώνα. (πηγές 1, 2)
Δεν Υπάρχουν Αρκετά Τρόφιμα;
1. Η ανεπάρκεια είναι ένας μύθος
Ο κόσμος έχει άφθονους πόρους και θα μπορούσε να προμηθεύσει τα απαραίτητα για τις ανάγκες όλων αλλά κάθε χρόνο οι πλούσιες χώρες σπαταλούν περισσότερα από 220 εκατομμύρια τόνους τροφίμων. Εν τω μεταξύ, οι φτωχοί εξακολουθούν να πεθαίνουν από την πείνα – όχι επειδή οι πόροι είναι περιορισμένοι αλλά επειδή δεν έχουν τα χρήματα ή δικαιώματα σε αρκετή γη.
Αυτό το ξέρατε;
Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο πεινασμένοι άνθρωποι όλου του κόσμου θα μπορούσαν να βγουν από την κατάσταση υποσιτισμού με λιγότερο από το ένα τέταρτο των τροφίμων που σπαταλιέται στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη. (Κάντε κλικ εδώ για περισσότερα εξωφρενικά γεγονότα σχετικά με την σπατάλη τροφίμων)
Η αφθονία και όχι η ανεπάρκεια περιγράφει καλύτερα την τρέχουσα προσφορά τροφίμων στον κόσμο. Οι σπόροι που παράγονται επαρκούν για να προμηθευτεί κάθε άνθρωπος με 3.500 θερμίδες ανά ημέρα – 1.500 περισσότερες θερμίδες ανά ημέρα από ό, τι συνιστάται από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων.
Και οι δύο κορυφαίες αρχές του κόσμου σχετικά με τη διανομή τροφίμων (Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών [FAO] και το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα [ΠΕΠ]) δήλωσαν ότι υπάρχει υπεραρκετό φαγητό για όλους πάνω στον πλανήτη.
FAO: « Ο κόσμος στην εποχή μας παράγει αρκετό φαγητό για όλους αλλά πολλοί άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε αυτό.
ΠΕΠ: «Υπάρχει αρκετό φαγητό στον κόσμο σήμερα ώστε να έχει ο καθένας την απαραίτητη διατροφή για μία υγιεινή και παραγωγική ζωή.» (Πηγή 1, 2)
Σκεφτείτε το :
Η γη δεν συγκεντρώνει την αφθονία της όπου υπάρχει χρυσός ή σταματάει σπόρους να βλαστήσουν, αν δεν ανήκουν ή δεν έχουν αγοραστεί. Συγκεκριμένα άτομα που ανακηρύσσουν τους εαυτούς τους ως “αρχή” έφτιαξαν αυτούς τους κανόνες. Μια ολόκληρη αυτοκρατορία, που έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε οι «πλουσιότεροι» να συσσωρεύουν αποκλειστικά τους περισσότερους πόρους της γης, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι μονοπωλίου, που κουκουλώνει το γεγονός ότι ο πλανήτης μας παρέχει υπεραρκετούς πόρους για όλους τους κατοίκους της, να τους μοιράζονται εξίσου.
“Η Γη παρέχει αρκετά για να ικανοποιήσει την ανάγκη κάθε ανθρώπου, αλλά όχι την απληστία του κάθε ανθρώπου.” – Γκάντι
2. Ο υπερπληθυσμός δεν είναι η αιτία της πείνας αλλά η άδικη διαχείριση.
Οι κοινωνιολόγοι Frederick Büttel και Laura Raynolds δημοσίευσαν μια μελέτη για την αύξηση του πληθυσμού, την κατανάλωση τροφίμων καθώς και άλλες μεταβλητές σε ενενήντα τρεις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Οι στατιστικές δεν έδωσαν καμία ένδειξη ότι η γρήγορη ανάπτυξη του πληθυσμού προκαλεί πείνα. Ωστόσο βρήκαν ότι οι πληθυσμοί των φτωχότερων χωρών, καθώς και οι χώρες όπου το φτωχότερο 20% του πληθυσμού κερδίζει ένα μικρότερο ποσοστό του συνολικού εθνικού εισοδήματος, είχε λιγότερο να φάει.
Με άλλα λόγια, η φτώχεια και η ανισότητα φέρνουν τη πείνα, όχι ο υπερπληθυσμός.
Η θεωρία του υπερπληθυσμού περιγράφει μια κατάσταση όπου ο αριθμός των ατόμων εξαντλεί τους πόρους σε ένα κλειστό περιβάλλον, έτσι ώστε να μη μπορεί πλέον να συντηρήσει τον πληθυσμό. Μια καλή αναλογία θα ήταν να συγκρίνουμε τον πλανήτη μας με ένα κλειστό σπίτι, όπου δεν υπάρχει κανένας τρόπος ούτε να μπει κανείς ούτε να βγει. Αφού οι κάτοικοι του σπιτιού θα πρέπει να περιορίζονται στο χώρο και τους πόρους μέσα στο σπίτι, είναι προφανές ότι το ψυγείο σύντομα θα αδειάσει και το οξυγόνο τελικά θα τελειώσει. Θα υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι και πολύ λίγοι πόροι για να εξασφαλιστεί η επιβίωση του καθενός μέσα στο σπίτι. Αλλά είναι τα σπίτια συνήθως έτσι κλειστά; Είναι οι πολυσύχναστες πόλεις ή οι φτωχές χώρες από φυσικού τους έτσι κλειστές;
Ή πιο συγκεκριμένα· ο πλανήτη μας ήταν εξ αρχής εξοπλισμένος με τις αρχές και τις πολιτικές που εμποδίζουν την μεταφορά των τροφίμων εκεί που χρειάζονται ή τη γη να κατοικείται ελεύθερα και να καλλιεργείται σύμφωνα με τις ανάγκες; Όχι, όχι και πάλι όχι.
“Μην νομίζετε ότι οι άνθρωποι λιμοκτονούν, επειδή ο κόσμος είναι πυκνοκατοικημένος.
Ο κόσμος δεν έχει καθόλου υπερπληθυσμό. Απλά η διαχείρισή του είναι πολύ κακή “- Μax Igan
Θεωρούμε ότι η φτώχεια οφείλεται στην ανεπάρκεια και τον υπερπληθυσμό. Αλλά σπάνια κοιτάζουμε την ίδια την ανθρώπινη συμπεριφορά. Σπάνια κοιτάμε τους νόμους που δημιουργήθηκαν από κανέναν άλλο παρά από ανθρώπους που εμποδίζουν τους πεινασμένους ανθρώπους από το να έχουν πρόσβαση σε τροφή και καλλιεργήσιμη γη, ή την προφανή άνιση κατανομή των πόρων που προκαλείται από την απληστία της μειονότητας.
Και ας μην ξεχνάμε το “χρέος” που “οφείλουν” οι φτωχές χώρες στις πλούσιες.
“Η ιστορία του χρέους του Τρίτου Κόσμου είναι η ιστορία μιας μαζικής αφαίμαξης των πόρων των πιο στερημένων ανθρώπων από τη διεθνή χρηματοδότηση. Η διαδικασία αυτή έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να διαιωνίζεται, χάρη σε ένα διαβολικό μηχανισμό με τον οποίο το ίδιο το χρέος αναπαράγεται σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα, ένας κύκλος που μπορεί να σπάσει μόνο με την ακύρωση του χρέους. “- Το Χρέος του Τρίτου Κόσμου, μια Συνεχής Κληρονομιά της Αποικιοκρατίας
Δεν Υπάρχει Αρκετή Καλλιεργήσιμη Γη;
Είναι εύκολο να κατηγορήσουμε κάποια λεγόμενα «φυσικά» φαινόμενα που απαιτούν τεχνητά μέτρα όπως τα Μεταλλαγμένα Τρόφιμα που θα θρέψουν τους πεινασμένους του κόσμου ή σχέδια μείωσης του πληθυσμού, αλλά τι γίνεται με την κριτική των πραγματικών αξιών πίσω από το σύστημα και τους τρόπους μας, που προάγουν την ανισότητα προς όφελος των λίγων; Τι γίνεται με την αμφισβήτηση της πεποίθησης ότι οι ευκαιρίες και η αφθονία μπορεί να υπάρξει μόνο όπου ρέει το χρήμα, όταν ζούμε σε ένα ευρύχωρο πλανήτη που θα μπορούσε να προσφέρει σε όλους αν τον χρησιμοποιήσουμε έξυπνα;
ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Πολλά έθνη δεν μπορούν να αξιοποιήσουν πλήρως το δυναμικό τους για παραγωγή τροφίμων λόγω των εν γένει ανεπαρκειών που προκαλούνται από την άνιση ιδιοκτησία της γης και των πόρων.
Πολλές από τις χώρες, όπου η πείνα είναι ανεξέλεγκτη, εξάγουν πολύ περισσότερα γεωργικά προϊόντα από όσα εισάγουν. Οι βόρειες χώρες είναι οι κύριοι εισαγωγείς τροφίμων, οι αγορές τους αντιπροσωπεύουν το 71,2% της συνολικής αξίας των ειδών διατροφής που εισάγονται στον κόσμο το 1992. Οι εισαγωγές από τις 30 χαμηλότερου – εισοδήματος χώρες, από την άλλη πλευρά, αντιπροσώπευαν μόνο το 5,2% του συνόλου του διεθνούς εμπορίου τροφίμων και βασικών γεωργικών προϊόντων.
Η Αφρική έχει τεράστιο ακόμη ανεκμετάλλευτο δυναμικό για παραγωγή τροφίμων, με θεωρητικές αποδόσεις των σιτηρών 25 έως 35% μεγαλύτερη από τη μέγιστη δυνητική απόδοση στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική.
Πέρα από το δυναμικό απόδοσης, άφθονη καλλιεργήσιμη γη περιμένει μελλοντική χρήση. Στο Τσαντ, για παράδειγμα, από τη γεωργική γη, που έχει εκτιμηθεί ότι μπορεί να καλλιεργηθεί χωρίς σοβαρούς περιορισμούς, μόνο το 10% καλλιεργείται. Στις χώρες που είναι διαβόητες για λιμούς, όπως η Αιθιοπία, το Σουδάν, τη Σομαλία και το Μάλι, η έκταση των ακαλλιέργητων καλών χωραφιών είναι πολύ μεγαλύτερη από την έκταση που ήδη καλλιεργείται. (Πηγή 1, 2)
Ιδιοκτησία & Έλεγχος της γης
Είναι γενική πεποίθηση ότι η φτώχεια είναι το αποτέλεσμα του υπερπληθυσμού, της κακής εκπαίδευσης, της φυλετικής κατωτερότητας ή ακόμη και της τεμπελιάς. Αλλά επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται ποτέ να αμφισβητήσουν το σημερινό σύστημα και τις αρχές που κινούν τα νήματα, λίγοι συνειδητοποιούν πόσο το ίδιο το σύστημα είναι έτσι οργανωμένο ώστε να πλουτίζουν οι λίγοι και να μένουν υποδουλωμένες οι μάζες.
Το ακόλουθο απόσπασμα από το “Ο σπαταλημένος πλούτος του κόσμου: η πολιτική οικονομία της σπατάλης” από τον J.W. Σμιθ περιγράφει αυτή την πραγματικότητα πολύ καλά:
Δικαιώματα και Ιδιοκτησία Γης
“Το σχόλιο που ακούγεται συχνά (που κι εγώ κάποτε είχα αποδεχτεί ως γεγονός) ότι
« υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι στον κόσμο και ο υπερπληθυσμός είναι η αιτία της πείνας », μπορεί να συγκριθεί με τον ίδιο μύθο που αναπτύχτηκε τον δέκατο έκτο αιώνα στην Αγγλία και αναβιώνει συνεχώς από τότε . Μέσα από επαναλαμβανόμενες πράξεις περίφραξης οι αγρότες εξωθήθηκαν από τη γη, έτσι ώστε η ανώτερη τάξη να μπορέσει να κάνει χρήματα αυξάνοντας το μαλλί για το νέους και άκρως παραγωγικούς μηχανικούς αργαλειούς. Δεν μπορούσαν να το κάνουν αυτό, αν οι αγρότες διατηρούσαν το ιστορικό * δικαίωμά τους * [η έμφαση είναι πρωτότυπη] σε ένα μερίδιο της παραγωγής από τη γη. Μαζική πείνα ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτής της απαλλοτρίωσης.
Υπήρξαν σοβαρές συζητήσεις μέσα σε λόγιους κύκλους σχετικά με τον υπερπληθυσμό ως αιτία αυτής της φτώχειας. Αυτή ήταν ο αποδεκτός λόγος επειδή μια κοινωνική και πνευματική ελίτ έκανε τον εξορθολογισμό. Ήταν αυτοί που έλεγχαν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όπου μελετούσαν το πρόβλημα. Φυσικά τα τελικά συμπεράσματα (τουλάχιστον αυτά που δημοσιεύονταν) απάλλασσαν τους πλούσιους από κάθε ευθύνη για τα δεινά των φτωχών. Ο παραλογισμός που υποδηλώνει ότι η Αγγλία είχε τότε υπερπληθυσμό είναι σαφής όταν συνειδητοποιούμε ότι «ο συνολικός πληθυσμός της Αγγλίας στον δέκατο έκτο αιώνα ήταν λιγότερος από ό, τι σε οποιαδήποτε από τις πολλές σημερινές αγγλικές πόλεις.”
Η πείνα στις υπανάπτυκτες χώρες σήμερα είναι εξίσου τραγική και παράλογη. Οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες κατάλαβαν καλά ότι η ιδιοκτησία της γης έδωσε στον ιδιοκτήτη τον έλεγχο πάνω σε αυτό που παράγει η κοινωνία. Οι πιο ισχυροί απλά αναδιένειμαν τους πολύτιμους τίτλους γης στους εαυτούς τους, καταπατώντας παμπάλαιες παραδόσεις κοινής χρήσης. Καθότι το έθιμο είναι μια μορφή ιδιοκτησίας, η από κοινού χρήση της γης δεν θα μπορούσε να επιτραπεί. Αν αποκατασταθεί ποτέ, αυτή η αρχαία πρακτική θα μειώσει τα δικαιώματα αυτών των νέων ιδιοκτητών. Για το λόγο αυτό, ένα μεγάλο μέρος της γης έμενε εν μέρει ή εντελώς αναξιοποίητο έως ότου οι ιδιοκτήτες θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν επικερδώς. Αυτό είναι το μοτίβο της χρήσης γης που χαρακτηρίζει τις περισσότερες χώρες του Τρίτου Κόσμου σήμερα και αυτό είναι που δημιουργεί την πείνα στον κόσμο.
Αυτοί οι κατακτημένοι άνθρωποι διατηρούνται σε μια κατάσταση σχετικής εξαθλίωσης. Το να τους επιτρέψουν οποιοδήποτε αξιοσημείωτο μερίδιο του πλούτου θα αναιρούσε τον ιστορικό λόγο για την κατάκτησή τους – δηλαδή την λεηλασία τους. Ο συνεχιζόμενος ρόλος των χωρών του Τρίτου Κόσμου είναι να είναι προμηθευτές φθηνών και άφθονων πρώτων υλών και γεωργικών προϊόντων για τον ανεπτυγμένο κόσμο. Ο πλούτος της φύσης ελεγχόταν παλιά όπως και σήμερα ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες των εύπορων ανθρώπων του κόσμου. Οι ΗΠΑ είναι ένας από τους κύριους δικαιούχους αυτού του καλά καθιερωμένου συστήματος. Τα σπουδαία πανεπιστήμια μας ψάχνουν ενδελεχώς για «την απάντηση» στο πρόβλημα της φτώχειας και της πείνας. Την βρήσκουν πάντα στην “έλλειψη κινήτρων, την ανεπαρκή ή καθόλου μόρφωση,” ή κάποια άλλη δικαιολογία που τους εξυπηρετεί. Εξετάζουν τα πάντα, εκτός από την αιτία – ότι οι ισχυροί κατέχουν τον κοινωνικό πλούτο του κόσμου. Ως κύριοι δικαιούχοι, έχουμε πολλά να κερδίσουμε από τη διαιώνιση των μύθων των υπερπληθυσμού, τη πολιτιστική και φυλετική κατωτερότητα και ούτω καθεξής. Τις πραγματικές αιτίες πρέπει να τις κρατάμε μακρυά από μας, γιατί πως αλλιώς μπορεί αυτή η συστηματική βλάβη των άλλων να συμβιβαστεί με αυτό που διδασκόμαστε σχετικά με τη δημοκρατία, τα δικαιώματα, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη; “
αειφορος γεωργια, κατοικια & πολεοδομικος σχεδιασμος: διασφαλιζοντας αφθονια για ολους στηριζοντας παραλληλα τον πλανητη
Εναλλακτικές στις μη- αειφόρες γεωργικές πρακτικές υπάρχουν. Η επιτυχία που έχουν οι οργανικές φάρμες στις Η.Π.Α. αποτελούν μια καλή ιδέα για τις δυνατότητες που υπάρχουν. Η επιτυχία της Κούβας στην αντιμετώπιση της διατροφικής κρίσης μέσω της αυτοδυναμίας και της αειφορίας, η γεωργία κατ΄ ουσία χωρίς φυτοφάρμακα είναι άλλο ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Οι περιβαλλοντικά ορθές γεωργικές εναλλακτικές μπορεί να είναι περισσότερο παραγωγικές από τις περιβαλλοντικά καταστροφικές. Η περμακουλτούρα είναι ένα καλό παράδειγμα.
Η αειφόρος στέγαση και ο πολεοδομικός σχεδιασμός αποτελούν επίσης εναλλακτικές λύσεις και θα πρέπει να εφαρμόζονται παγκοσμίως αντί να δακτυλοδείχνουμε/ κατηγορούμε τον αυξανόμενο πληθυσμό. Οι πιθανότητες είναι άπειρες, από τις απλές οικο-κοινότητες Earthship εώς τις οικο- πόλεις υψηλής τεχνολογίας.
Η αειφόρος στέγαση και ο πολεοδομικός σχεδιασμός δεν είναι μόνο μια καλή ιδέα για τον πλανήτη, αλλά μια λύση που θα έλυνε όλα τα προβλήματα πείνας που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Για παράδειγμα, κάθε σπίτι Earthship είναι εφοδιασμένο με ένα ή δύο θερμοκήπια που καλλιεργούν φυτά όλο το χρόνο, ασχέτως του κλίματος. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να θρέψουν τον εαυτό τους μόνο με τα φυτά που μεγαλώνουν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Μια λίμνη με ψάρια και / ή κοτέτσι μπορεί επίσης να χτιστούν σε ένα Earthships παρέχοντας μια σταθερή πηγή κρέατος και αυγών. Η πείνα ΔΕΝ είναι μόνο ένα «αναπόφευκτο» μέρος της ζωής.
«Η ανθρωπότητα αποκτά όλη τη κατάλληλη τεχνολογία για όλους τους λάθους λόγους.» - R. Buckminster Fuller
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΓΗΣ: ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ Η’ ΜΗ- ΑΕΙΦΟΡΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ;
Ο υπερπληθυσμός κατηγορείται για την καταστροφή του πλανήτη, όμως έχουμε ποτέ σκεφτεί να κατηγορήσουμε τις μη βιώσιμες πρακτικές που ΕΜΕΙΣ εξακολουθούμε να εκτελούμε στο όνομα του «κέρδους», παρά τις πολλές υπάρχουσες εναλλακτικές λύσεις; Δεν είναι ένα ζήτημα του αριθμού των ανθρώπων που κατοικούν στον πλανήτη μας, είναι ένα θέμα προσωπικής και συλλογικής ευθύνης.
Η αλήθεια είναι, αν όλοι στραφούμε προς ένα πιο φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο ζωής και σχεδιαστούν βιώσιμες πόλεις που θα επιτρέψουν την αυτάρκεια και τη συνεργασία για το καλό όλων, δεν θα μπορούμε πλέον να θεωρούμαστε απειλή για τον πλανήτη. Θα συνεργαστούμε με τη φύση και όχι εναντίον της. Είμαστε τελικά μέρος της φύσης και είναι καιρός να σταματήσουμε να αισθανόμαστε ένοχοι που υπάρχουμε. Εκεί που θα πρέπει να είμαστε επικριτικοί είναι στις δράσεις μας και στο καταστροφικό σύστημα που εξακολουθούμε να προασπίζουμε – όχι το ίδιο το είδος μας – τα οποία μπορούν να αλλάξουν αν θέλουμε να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι είμαστε ξεχωριστοί από τη φύση και μεταξύ μας.
Όλες οι ασυνείδητες ενέργειες που κάνουμε είναι αποτέλεσμα ακριβώς αυτού: της έλλειψης συνείδησης/ συνειδητότητας. Ωστόσο, μπορούμε να είμαστε συνειδητοί. Το να είμαστε συνειδητοί ΕΙΝΑΙ το φυσικό: είναι αυτό που είμαστε πέρα από τις τεχνητές παρωπίδες που έχουμε βάλει επιλέγοντας να πιστεύουμε ό,τι μας λένε να πιστέψουμε τα μέσα ενημέρωσης.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ: ΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ
Εφόσον φτιάξαμε αυτόν τον κόσμο, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να φτιάξουμε κάτι διαφορετικό; Σήμερα, χρησιμοποιούμε πολύ από το ανθρώπινο δυναμικό, τη δημιουργικότητα και την ευφυΐα μας για να φτιαχτούν πολεμικά όπλα, μη αειφόρες τεχνολογίες και προϊόντα χωρίς νόημα/ άχρηστα. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας κυρίως για στρατιωτικές δράσεις. Σπαταλούμε απίστευτο ανθρώπινο δυναμικό κλεισμένο σε μικρούς θαλάμους κάνοντας εργασίες που θα μπορούσαν να αυτοματοποιηθούν, ή που πλέον δεν εξυπηρετούν κανέναν υψηλότερο σκοπό.
Τι θα συμβεί αν χρησιμοποιηθεί όλο το ανθρώπινο δυναμικό, η δημιουργικότητα και η ευφυΐα μας για την καλυτέρευση της ζωής όλων, αντί να χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο για την ενδυνάμωση των λίγων στην κορυφή; Αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας όχι για τον πόλεμο και την καταστροφή, αλλά και για την ειρήνη και τη δημιουργία; Αν χρησιμοποιηθεί το ίδιο δυναμικό για να δημιουργήσουμε αειφόρες τεχνολογίες, ωφέλιμα προϊόντα και αρμονικά συστήματα που θα επιτρέψουν στην ανθρωπότητα και τη γη να ευδοκιμήσουν;
Φανταστείτε αν εμείς ενωμένοι σαν λαός, σταματήσουμε να συμμορφωνόμαστε και δημιουργήσουμε ένα πιο όμορφο κόσμο, όχι για κάποιο αντάλλαγμα σε χαρτί που θα πάρουμε, αλλά μόνο και μόνο επειδή έχει νόημα.
Το εάν το ζήτημα του υπερπληθυσμού είναι πραγματικό ή όχι, μπορεί να είναι συζητήσιμο/ διαπραγματεύσιμο, αλλά δεν διαπραγματεύεται το ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Παρόλα αυτά, δεν πιστεύω ότι η επικέντρωση / η εστίαση μόνο στον έλεγχο της αύξησης του πληθυσμού είναι εποικοδομητική, αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που ο πληθυσμός λειτουργεί σε αυτόν τον πλανήτη.
Μιλάμε για το πόσο “τρομερό” είναι να είμαστε 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη, αλλά ακόμη αγνοούμε την ανισότητα και την εταιρική αισχροκέρδεια. Εξακολουθούμε να αγνοούμε το πώς οι βιώσιμες τεχνολογίες καταστέλλονται στο όνομα της εξουσίας και του κέρδους.
Έτσι, αντί να φοβόμαστε το πόσοι πολλοί άνθρωποι είμαστε … γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη των πολλών για να συνεργαστούμε και να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ τις συνήθειές μας;ΠΗΓΗ
http://news.freeandreal.org/2015/01/05/overpopulation/
Ευχαριστούμε θερμά για την πολύτιμη βοήθεια τους στην μετάφραση τους: Ευτυχία Μαύρου, Μαργαρίτα Μακανίκα και Αλεξάνδρα Βάλλη όπως και το Valhallamovement για την αρχική δημοσίευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.